بررسی‌ فراوانی ‌نسبی‌ سزارین‌ و علل‌ انجام‌ آن‌ در استان‌ چهار محال‌ و بختیاری‌، سال‌ 1381

زمینه و هدف: عمل سزارین به عنوان پدیده ای جهت کاهش مرگ و میر و بیماری مادر و نوزاد، امروزه بدلیل وسعت کاربرد، به یک معضل جهانی مبدل شده چرا که آمار سزارین در اغلب مناطق جهان، از میزان استاندارد سازمان بهداشت جهانی (15% ) بسیار فراتر رفته است و این موجب شده تا حرکتی جهانی نیز برای کاهش آن ایجاد شود. در این پژوهش به عنوان اولین گام جهت کاهش میزان سزارین، به بررسی علل و فراوانی نسبی آن در استان چهارمحال و بختیاری پرداخته شده است. مواد و روشها: در این مطالعه اطلاعات لازم شامل مشخصات فردی و علل سزارین طبق اظهارات کتبی پزشک معالج، از پرونده بیمارانی که در سال 1381 در کل استان سزارین شده بودند استخراج و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: 44% کل زایمان های استان به روش سزارین انجام شده که 74% اورژانسی و 26% بصورت انتخابی (الکتیو) بوده است. شایع ترین علل سزارین اورژانس: زجر جنین (2/30%)، سزارین قبلی (1/22%) و عدم پیشرفت زایمان (6/20%) بود و در سزارین الکتیو: سزارین قبلی (4/43%)، تنگی لگن (20%)، حاملگی پر خطر(7/7%) و پرزنتاسیون غیر سفالیک (نمای جنینی غیر از سر) (6%) بوده است. فراوانی نسبی سزارین در بیمارستان های شهرکرد 46%، تامین اجتمائی 60%، بروجن 39%، فارسان 39% و لردگان 28% بوده است. در کل استان فراوانی نسبی سزارین در گروه سنی 25-20 سال 41%، 30-26 سال 29%، 35-30 سال 15%، زیر20 سال 9% و بالای 35 سال6%، در مادران با حاملگی اول 5/43% و با حاملگی دوم 25%، از نظر اشتغال: 91% خانه دار و 9% شاغل بوده است. نتیجه گیری: آمار سزارین در استان چهارمحال و بختیاری بالاست و گزارش صحیح دلایل انجام سزارین توسط پزشک با معیارهای دقیق علمی و نیز با ترویج زایمان بی درد و ارتقاء کیفی زایشگاهها احتمالاً می تواند تقاضای مردمی جهت سزارین را کاهش داده و در کل باعث کاهش تعداد سزارین در بیمارستان ها گردد. .